Όταν πετούν οι γερανοί!
Εργασία των μαθητών της Ε' τάξης με την τεχνική origami τελειώνοντας την ενότητα της Ενέργειας (πυρηνική ενέργεια) στο μάθημα της Φυσικής. Οι γερανοί και οι ευχές των παιδιών θα σταλούν στο Πάρκο Ειρήνης της Χιροσίμα, έτσι ώστε οι σκέψεις και τα συναισθήματα όσων επιθυμούν την ειρήνη να μείνουν παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές.
"Ευχόμαστε όλοι υγεία και μια καλύτερη ζωή από αυτή που η Σαντάκο δεν πρόλαβε να ζήσει"
"Εύχομαι να μην ξαναπέσει ποτέ βόμβα πουθενά γιατί πέθανε τόσος κόσμος άδικα"
Σαντάκο Σασάκι, σου στέλνω αυτό το μήνυμα με πολλή Αγάπη. Είναι άδικο να χάνεται μια ζωή. Τόσο απλά σου στέλνω αυτό το μήνυμα και θέλω να σου πω ότι κι εμείς φτιάξαμε γερανούς για να σε τιμήσουμε"
"Εύχομαι να μην ξαναγίνει βομβαρδισμός. Εύχομαι, επίσης, οι άνθρωποι να είναι υγιείς. Να καταστρέψουν όλες τις βόμβες και να μην περάσει ξανά κανείς ό,τι περάσατε. Είστε πολύ γενναίοι, όπως η Σαντάκο"
"Ελπίζω να μην ξαναγίνει χρήση ατομικής βόμβας ποτέ. Να μην θρηνήσουμε άλλους ανθρώπους!"
Ελπίζω να είστε πια καλά που τόσο έχετε ταλαιπωρηθεί. Εύχομαι να μην ξαναγίνει αυτό"
"Σαντάκο Σασάκι από εμένα ένας γερανός επιπλέον για το άγαλμά σου"
Εύχομαι κάθε γερανός που πεθαίνει να συνοδεύεται μαζί σου στον κόσμο των ψυχών. Όλοι οι γερανοί θα είναι μαζί σου!"
"Εύχομαι να μείνει αθάνατη η Σαντάκο Σασάκι στις καρδιές μας. Να σβήσει όλη η ραδιενέργεια που έχει απομείνει εκεί..."
"Έυχομαι όλα τα παιδιά που ζουν στη Χιροσίμα να είναι υγιή γιατί η πόλη τους έζησε ένα τραγικό γεγονός. Η Σαντάκο Σασάκι παρόλο που ήταν βαριά άρρωστη προσπάθησε με πολύ κόπο και δύναμη να ζήσει. Για αυτό της δίνω ευχές"
"Ειρήνη και Αγάπη σε όλον τον κόσμο! Για την Σαντάκο Σασάκι"
"Εύχομαι να είστε όλοι καλά. Να προσέχετε πολύ"
"Εύχομαι να μην ξαναπέσει ατομική βόμβα στον κόσμο"
"Εύχομαι οι άνθρωποι να ευχαριστιούνται με ό,τι έχουν και να φροντίζουν τους άλλους ανθρώπους και το περιβάλλον"
"Να είστε πάντα καλά και να έχετε υγεία"
"Σαντάκο Σασάκι,εύχομαι να φύγει ο covid-19"
"Σας εύχομαι να μην αρρωσταίνετε συχνά και να είστε πάντα με χαμόγελο"
"Εύχομαι να μην ξεχαστεί η Σαντάκο Σασάκι και να προχωράμε δυναμικά χωρίς δυσκολίες και με χαρά κι ευτυχία"
"Εύχομαι η Σαντάκο Σασάκι να είναι ευτυχισμένη εκεί επάνω"
"Όλοι οι άνθρωποι αξίζουν μια ζωή. Θα ήταν τέλειο να μην πεθάνει έτσι κανένας άλλος"
"Γεια σας, ελπίζουμε να σας αρέσουν οι γερανοί μας. Αυτό που έγινε με την Σαντάκο Σασάκι είναι τραγικό κι ελπίζουμε να μην το ξαναζήσετε!"
"Εύχομαι όλα τα παιδιά που ζουν εκεί να είναι υγιή, γιατί η πόλη τους έζησε ένα τραγικό γεγονός και η Σαντάκο Σασάκι παρόλο που ήταν βαριά άρρωστη προσπάθησε με πολύ κόπο και δύναμη να ζήσει. Για αυτό τις στέλνουμε ευχές"
Λίγα λόγια για την ιστορία
Στις 6 Αυγούστου 1945, όταν οι Ηνωμένες Πολιτείες έριξαν την ατομική βόμβα στη Χιροσίμα, βρισκόταν στο σπίτι της που απείχε περίπου 2 χλμ από το σημείο της έκρηξης. Η Σαντάκο Σασάκι-σε ηλικία 2 ετών τότε- εκτοξεύτηκε από το παράθυρο και η μητέρα της έτρεξε να τη βρει νομίζοντάς τη νεκρή. Ήταν όμως ζωντανή και χωρίς καθόλου εμφανείς τραυματισμούς.
Αν και οι γονείς της έδειξαν να έχουν επηρεαστεί από τη ραδιενέργεια, η ίδια συνέχισε τη ζωή της φυσιολογικά, χωρίς να παρουσιάζει κάποιο πρόβλημα μέχρι το Νοέμβριο του 1954 όπου η Σαντάκο εμφάνισε οίδημα στο λαιμό και πίσω από τα αυτιά της. Είχε μόλις κλείσει τα 12 όταν τον Ιανουάριο του 1955 διαγνώστηκε με οξεία λευχαιμία.
Τον Αύγουστο του 1955, μετά από δύο ημέρες θεραπείας στο νοσοκομείο, μεταφέρθηκε σε δωμάτιο με συγκάτοικο μια μικρή κοπέλα που ονομαζόταν Kyo. Εκεί μια νοσοκόμα τους δίδαξε την τέχνη του οριγκάμι και η νέα της φίλη αποκάλυψε στη Σαντάκο έναν ιαπωνικό θρύλο σύμφωνα με τον οποίο, όποιος κατάφερνε να φτιάξει χίλιους γερανούς οριγκάμι θα πραγματοποιούσε μια ευχή του.
Η Σαντάκο άρχισε να φτιάχνει γερανούς οριγκάμι, ενώ παράλληλα αλληλογραφούσε με τους φίλους της. Παρόλο που είχε αρκετό ελεύθερο χρόνο, κατά τη διάρκεια των ημερών της στο νοσοκομείο, είχε έλλειψη χαρτιού, γι’ αυτό και χρησιμοποιούσε οτιδήποτε χάρτινο μπορούσε να βρει όπως συσκευασίες από δώρα άλλων ασθενών, φακέλους αλληλογραφίας ακόμα και περιτυλίγματα φαρμάκων.
Κατάφερε να φτιάξει 644 τέτοιους γερανούς μέχρι να χάσει τη μάχη με τη ζωή στις 25 Οκτωβρίου 1955. Οι φίλοι της και οι συμμαθητές της όμως, έφτιαξαν τους υπόλοιπους για να συμπληρωθούν οι 1000 γερανοί της. Ο πατέρας της σ’ ένα ασπρόμαυρο ντοκιμαντέρ έδειξε τους 644 γερανούς της Σαντάκο που είχαν κρατήσει στο σπίτι τους, και είπε πως οι επιπλέον γερανοί των φίλων της είχαν ταφεί μαζί της.
Μετά το θάνατό της, οι φίλοι της Σαντάκο δημοσίευσαν την αλληλογραφία που διατηρούσαν μαζί της σε μια συλλογή επιστολών προκειμένου να μάθει όλος ο κόσμος την ευχή της για Παγκόσμια Ειρήνη αλλά και για να συγκεντρώσουν χρήματα ώστε χτίσουν ένα μνημείο για αυτήν και για όλα τα παιδιά που είχαν πεθάνει από τις επιπτώσεις της ατομικής βόμβας.
Το 1958 παρουσιάστηκε στο Πάρκο Ειρήνης της Χιροσίμα ένα άγαλμα της Σαντάκο που κρατούσε ένα γερανό. Στη βάση του αγάλματος υπάρχει μια επιγραφή που λέει: «Αυτή είναι η κραυγή μας. Αυτή είναι η προσευχή μας. Ειρήνη στον κόσμο». Κάθε χρόνο, παιδιά από όλο τον κόσμο στέλνουν χάρτινους γερανούς που τοποθετούνται στη βάση του αγάλματος ενώ η 6η Αυγούστου γιορτάζεται στην Ιαπωνία ως η ημέρα της ειρήνης στη μνήμη της Σαντάκο.
Όταν ο Ρώσος ποιητής Dagestani Rasul Gamzatov επισκέφτηκε τη Χιροσίμα και έμαθε την ιστορία της μικρής Σαντάκο, έγραψε το ποίημα Zhuravli το οποίο μελοποιήθηκε και αποτελεί ένα από τα πιο γνωστά ρώσικα τραγούδια για τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Το ποίημα γράφτηκε αρχικά στη γλώσσα Avar του Gamzatov και μεταφράστηκε στα ρωσικά το 1968. Μετά και τη μελοποίηση του, το ποίημα απέκτησε τέτοια δυναμική, ώστε μια σειρά μνημείων του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου στην πρώην Σοβιετική Ένωση εμφανίζουν την εικόνα του γερανού.
Στα ελληνικά μεταφράστηκε από το Γιάννη Ρίτσο:
Οι γερανοί
Στιγμές στιγμές θαρρώ πως οι στρατιώτες που πέσανε στη ματωμένη γη δεν κείτονται, θαρρώ, κάτω απ’ το χώμα αλλά έχουν γίνει άσπροι γερανοί.
Πετούν και μας καλούν με τις κραυγές τους απ’ τους καιρούς αυτούς τους μακρινούς κι ίσως γι’ αυτό πολλές φορές σιωπώντας κοιτάμε τους θλιμμένους ουρανούς.
Πετάει ψηλά το κουρασμένο σμάρι στης δύσης τη θαμπή φεγγοβολή και βλέπω ένα κενό στη φάλαγγά του και είναι ίσως η δική μου η θέση αυτή.
Θα ’ρθεί μια μέρα που μ’ αυτό το σμάρι στο μέγα θάμπος θα πετώ κι εγώ σαν γερανός καλώντας απ’ τα ουράνια όλους εσάς που έχω αφήσει εδώ.
Ακούστε το εδώ
Γράφει: Αντιγόνη Δημοπούλου
Αξίζει, επίσης, να πούμε ότι μέσα στο Πάρκο Ειρήνης υπάρχει ένα ακόμη μνημείο, μία καμπάνα που μας θυμίζει να κάνουμε μια προσευχή για όσους χάθηκαν, μια προσευχή για την παγκόσμια Ειρήνη. Η επιγραφή στη ράχη της καμπάνας είναι γραμμένη στα ... ελληνικά: "ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ".
Γιατί η Επιστήμη υπάρχει για να προασπίζεται αρχές όπως η ταπεινότητα, ο σεβασμός και η αγάπη!
Πηγή: https://tetartopress.gr
