Ένα ταξίδι στη ρωμαϊκή Αθήνα

Η Ε΄ τάξη του σχολείου μας βρέθηκε αυτές τις μέρες στη Ρωμαϊκή Αγορά, εκεί όπου η πόλη της Αθήνας αποκαλύπτει ένα διαφορετικό, λιγότερο γνωστό πρόσωπο. Με τα φυλλάδια στο χέρι, με περιέργεια και ζωντάνια, τα παιδιά περπάτησαν ανάμεσα σε κίονες, στοές και μνημεία που κουβαλούν τη μνήμη μιας εποχής όπου η Αθήνα ανήκε πια στη ρωμαϊκή αυτοκρατορία αλλά συνέχιζε να στέκει περήφανη για το παρελθόν της.

Σταθήκαμε πρώτα στην Πύλη της Αθηνάς Αρχηγέτιδος, εκεί όπου κάποτε έμπαιναν έμποροι και ταξιδιώτες, και προσπαθήσαμε να φανταστούμε τη ζωή μέσα στην αγορά: θορύβους, μυρωδιές, φωνές και παζάρια∙ μια πόλη ζωντανή, κάτω από την προστασία της θεάς Αθηνάς. Λίγο πιο κάτω, ο Πύργος των Ανέμων με τα οκτώ του πρόσωπα μάς προσκάλεσε σε μια μικρή συζήτηση για τον χρόνο, τον άνεμο και τον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι προσπαθούσαν ανέκαθεν να κατανοήσουν τον κόσμο γύρω τους. Τα παιδιά αναζητούσαν στις ζωφόρους τα σύμβολα των ανέμων, σχολίαζαν, γελούσαν, ξανακοίταζαν, σαν μικροί ερευνητές ενός άλλου αιώνα.

Καθώς προχωρούσαμε μέσα στον χώρο, οι μαθητές αναγνώριζαν στιγμές από το φυλλάδιο, έβλεπαν στην πράξη τις λεπτομέρειες που είχαμε συζητήσει στην τάξη και ανακάλυπταν νέες εικόνες που τους γοήτευαν: την πέτρα που κρατάει ακόμα τα ίχνη των ανθρώπων που πέρασαν, το φως που στέκει διαφορετικά πάνω στα μάρμαρα, τις μικρές λεπτομέρειες που παραμονεύουν ανάμεσα στο γρασίδι και στα χαλάσματα.

Και κάπου εκεί, στο τέλος της επίσκεψης, τους περίμενε μια πρόκληση μηχανικής εμπνευσμένη από τον ρωμαϊκό στρατό. Οι μαθητές κλήθηκαν να χτίσουν το δικό τους «ρωμαϊκό παρατηρητήριο», σαν να βρίσκονταν σε ένα φανταστικό στρατόπεδο της εποχής. Ξυλαράκια, σπάγκος, ιδέες, δοκιμές… και ξανά από την αρχή. Τα παιδιά συζητούσαν, διαφωνούσαν, προσπαθούσαν, υπολόγιζαν και τελικά δημιουργούσαν μικρές κατασκευές γεμάτες φαντασία και ευρηματικότητα. Ήταν ίσως η πιο ζωντανή στιγμή της ημέρας: οι ομάδες σκυμμένες στο γρασίδι, τα χέρια να πλέκουν λύσεις, οι ιδέες να γεννιούνται μέσα από συνεργασία και δοκιμή.

Η εκπαιδευτική αυτή επίσκεψη δεν ήταν μια απλή ξενάγηση. Ήταν ένα ταξίδι μέσα στον χώρο, στον χρόνο και στη δημιουργική σκέψη. Ήταν μια ευκαιρία για τα παιδιά να αγγίξουν την ιστορία, να τη δουν να «ζωντανεύει» μπροστά τους και να αισθανθούν για λίγο πως περπατούν στα ίδια σημεία όπου πριν από αιώνες έζησαν, εργάστηκαν και ονειρεύτηκαν άλλοι άνθρωποι. Ένα μάθημα που μένει στο μυαλό και στην καρδιά∙ μια εμπειρία που δεν χωρά στα όρια της σχολικής αίθουσας.